با رفیق عزیز ساک سفر رو بستیم و رفتیم فومن؛ در راه ساندویچ و آب معدنی خریدیم تا زمان ناهار گشنه نمونیم و غش نکنیم. به جنگل ها که رسیدیم دیگه کوه نوردی ما رسماً شروع شد. به همه طرف سرک می‌کشیدم و مثل یه شیر گرسنه دنبال اون لوکیشن بخت برگشته بودم :-) ^_^
چندین مکان نظرم رو جلب کرد اما بعد از بررسی دقیق متوجه این میشدم که در حدی نیست که ازش پوستر خلق بشه. این ثبت آخرین ثبت اون روز من هست، و قبل از این عکس های موفقیت آمیز دیگه ای هم ثبت کرده بودم. اما این آخری چالش برانگیز بود. اگه قرار بود این کادر رو ثبت کنم باید دمای صفر آب رو تا شکم به جون میخریدم، همینطور برای سلامت تمام تجهیزاتم ریسک میکردم؛ اما تجربه کاریم بهم میگفت من در شرایط فجیع، ثبت های فوق العاده ای رو رقم میزنم.
تصمیم گرفتم همه چی رو به جون بخرم و وارد آب فریزری بشم. جالب بود رفیق جان باند سیار آورده بود، گوشیم رو با بلوتوث متصل کردم و یکی از قطعه های محبوبم که از «ماهلر» بود رو گذاشتم پلی بشه. کل منطقه رو فضای کلاسیک سمفونیک ۱۸۰۰ فرا گرفته بود، با دوربین و سه پایه رفتم توی آب... رفتم که رفتم؛ اما تازه چالش های اصلی شروع شدن. بدلیل فشار جریان آب و تخته سنگ ها سه پایه اصلأ رو زمین سوار نمیشد. قدرت من هم در حال تحلیل بود، پاها در حال سِر شدن بودن، بعضی از جاها لیز بودن، همه این ها یکطرف، خطر آبخوردگی دوربین و لنز بزرگترین چالش های پیش رو بود.
