شنبه به اتفاق خانواده رفتیم ساحل کاسپین، خلوت تر از بقیه زمان ها بود، اما نمیشد گفت کم هم بودن، ماشین های زیادی در پارکینگ ساحل پارک شده بودند. بعد از رسیدن به ساحل، باید مراقب وسایل دوربین خود باشید چون شن یکی از بزرگترین خطرهای وسیله شماست. سه پایه رو از کیف مخصوصش درآوردم و دوربین رو بر روش متصل کردم، یک گرم کن به تن کردم تا ریموت و فیلترها و مابقی وسایل لازم رو هم در جیبم قرار دادم تا همه چیز رو همراه داشته باشم تا هیچگونه کیفی رو برای سهولت حمل نکنم. من اسکله ساحل رو در نظر داشتم و فقط هم بخاطر همون اومده بودم برای عکسبرداری؛ ولی در ساحل دنبالش گشتم پیداش نکردم، از یک قایق ران پرسیدم و بهم گفت بدلیل عقب نشینی دریا برداشتنش. حالا من مونده بودم و دوربین و یه ساحل کاملا بی روح و بی سوژه!
دیگه باید از حداقل چیزها سوژه سازی میکردم، همینطور که هنزفری گذاشته بودم و دنبال یه لوکیشین مناسب میگشتم، یه دختر پسر عاشق که دوربین به دست داشتن رو جلوی خودم دیدم، کاملا شرایط حسی مون با هم متفاوت بود، اونا لیلی و مجنون، خسرو شیرین، شیرین و فرهاد بودن، من داشتم 2pac گوش میدادم خخخخخ. دیدم انگار پسر جوان داره باهام حرف میزنه، هنزفریمو درآوردم، متوجه شدم میخوان با دوربینشون ازشون عکس بگیرم، بنده خدا میگفت هیشکی بلد نیست باهاش ازمون عکس بگیره، خدا میدونه چقدر منتظر مونده بودن. چندتا عکس گرفتم ازشون و تشکر کردن و ما هم رفتیم دنبال لوکیشن یابی.
یه تکه چوب دیدم روی ساحل، دیگه گفتم باید با همین ترکیب بندی کرد، کاملا پایه های سه پایه رو باز کردم، دوربین رو از حالت افقی به عمودی تغییر دادم. خط افق رو در خط طلایی بالا قرار دادم و چوب رو در نقطه طلایی قرار دادم. از قاعده راست استفاده کردم و سوژه را جهت راست کادر جای دادم. برای قرار دادن تمام کادر فوکوس، تکنیک هایپرفوکال "فاصله ابرکانومونی" رو اجرا کردم. و بالاخره نوردهی استاندارد دوربین رو برای فیلتر nd محاسبه کردم و فیلتر رو روی لنز قرار دادم، نوردهی طولانی منجر شد که موج ها کاملا محو بشن و ابرها کشیدگی پیدا کنند. اینکار رو با کمک ریموت بی سیم انجام دادم.
و اینگونه بود که تصویر رویایی "صدای سکوت دریا" خلق شد.
تنظیمات
- دیافراگم: f/8
- ایزو: 100
- فاصله کانونی: 18mm
- نوردهی: 137sec
آدرس صفحه اینستاگرام من: instagram.com/PouyaPalizkar
